از عشق که خسته می‌شویم نمی‌دانیم باید چه کنیم. آن‌قدر خسته که هنوز به نفرت نرسیده‌ایم. آن‌قدر خسته که دل‌مان نمی‌خواهد کاری کنیم. در این مرحله از زندگی که نفرت نداریم و عشق نداریم و آسوده هم نیستیم چه کار باید بکنیم؟ وقتی قلب‌مان دیگر شورمندانه نمی‌تپد، خواهش‌های تن‌مان راضی نمی‌شود و شور زندگی در ما بیدار نمی‌شود چه کار باید کنیم؟ عشق چنان است که بودنش را شاید حس نکنیم اما نبودنش را آشکارا می‌فهمیم، در این روز ابتلا چه‌طور باید به معشوق بگویی که دیگر دوستش نداری؟ ... ادامه نوشته

تصویر عشق دائم تغییر می‌کند، کسی که روزی برایش می‌مردی فردا غریبه می‌شود. کسی که بدون او را نمی‌توانستی تصور کنی چنان می‌آزاردت که همه‌ی نشانه‌هایش را دور می‌اندازی. عشقی که روزی محترم بود چرکتاب و مرضی می‌شود. عشق اما با همه‌ی صورت‌هاش در مراجعه هم هست، روزی که فکر می‌کنی پاک فراموشش کردی غلیان می‌کند و مثل سرطان به بافت‌های سالم مغزت حمله می‌کند. یک لحظه که نور خورشید را روی صورتش گیرانداختی، یک صدم ثانیه که خندید و گوشه‌ی لب‌هاش بالا رفت، یک هزارم ثانیه که از قلبت گذشت حالا کجا است و چه می‌کند. عشق می‌رود اما این لحظه‌ها گاهی در آدم بیدار می‌شود و خیال می‌کند عشق حقیقی است. در این زندگی‌نگاره نیکزاد نورپناه از عشقی نوشته که سال‌ها در مراجعت بوده. ... ادامه نوشته

ویکتور هوگو نوشته عشق مثل آتش است و دوری مثل باد. اگر عشق شما هیمه‌ای باشد با باد شعله‌ورتر می‌شود و اگر شمعی باشد با نرمه بادی خاموش می‌شود. این جمله‌ی هوگو شاید در قرن نوزدهم عاشق راه دور را دلخوش می‌کرد اما امروز دیگر کار نمی‌کند. عشق شعله‌ور یا عشق کم‌سو تحت تاثیر تکنولوژی از دوری مفهوم جدیدی ساخته، جوری عشق که خیلی هم این روزها مرسوم شده و به آن «عشق راه دور» می‌گویند، حتی «زندگی راه دور». در این زندگی‌نگاره حمیدرضا رفعت‌نژاد از این شکل زندگی‌اش نوشته، عشقی که به کمک ارتباط اینترنتی شعله‌ور مانده و به وصل رسیده. ... ادامه نوشته