ورزش

ورزش قدیسین چطور می‌شود بدون خشونت راگبی بازی کرد

ویرجین راگبی اولین بار در فرانسه پا گرفت. کشیش میشل دورت «نوتردام دوراگبی» را در کلیسایی ویرانه بنا کرد و نمازخانه‌اش را محراب راگبی خالص در جهان کرد. راگبی خالص لمس توپ و ضربه‌ زدن به آن بدون خشونت‌های رایج این رشته است. ویرجین راگبی در آرژانتین طرفدارهای زیادی دارد، ورزشی که پیامش این است «در خیر بیامیزید» و در زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها جوری به آن علاقه دارند که هر زندان چندین تیم ویرجین راگبی دارد. خلاف‌کارهای واقعی، قاتلان، قاچاقچی‌های مواد مخدر و اراذل در بازی جوری رام می‌شوند انگار هیچ‌وقت جز در این بازی زاده نشده‌اند. دعای روی جامی که به تیم اول می‌دهند این است «در کلاهبرداری هستی، قهرمان بازی بزرگ باشید.» ... ادامه نوشته

رد مردد

درد مثل هر محرک دیگری در بدن آدم از کار می‌افتد. وقتی مکرر شود دیگر روی آدم اثر نمی‌کند و این درست همان کاری است که ورزش با آدم می‌کند. در ورزش درد می‌کشیم و می‌دانیم این درد واقعی نیست، خودخواسته است و التیام می‌پذیرد، چیزی نیست که بکشدمان، و گاهی چنان ولع این درد را داریم که دیگر فقط هر روز درد کشیدن زنده نگه‌مان می‌دارد. در این زندگی‌نگاره، مهدی یزدانی‌خرم از دورانی که کیوکوشین تمرین می‌کرده نوشته. ... ادامه نوشته

وارونگی

ورزش‌هایی هستند که معروفند، جذبه دارند، هیجان دارند و لازم نیست ما دنبال‌شان بگردیم، خودشان ما را پیدا می‌کنند و جذب می‌کنند. ورزش‌هایی هم هستند که ما پیدایشان می‌کنیم نه محبوب‌اند، نه طرفدار دارند، نه حتی می‌شود درباره‌اش با کسی حرف زد. ورزش‌هایی که حتی باید اسمش را چندبار تکرار کنیم تا دوستانمان بفهمند درباره‌ی چی حرف می‌زنیم. در این زندگی‌نگاره بنفشه رحمانی از «یوگای هوایی» یکی از همین ورزش‌های مهجور نوشته. ... ادامه نوشته

فیل‌ها

فوتبال و به طور کلی ورزش در بسیاری از کشورها جایگاهی فراتر از یک سرگرمی دارد؛ راهی است برای تغییر سرنوشت. در کشورهای آفریقایی گاهی ورزشکاران ستاره‌هایی هستند که روياي موفقیت و رسيدن به جایگاه‌های جهانی را برای مردم کشورشان زنده می‌کنند. دیدیه دروگبا، بازیکن مطرح تیم ‌ملی فوتبال ساحل ‌عاج، در این روایت از دوره‌ای می‌گوید که تصمیم گرفت به جای اين كه دعوت تيم ملي فرانسه را بپذيرد برای کشور زادگاهش بازی کند؛ تصمیمی سرنوشت‌ساز. ... ادامه نوشته

در دایمِند هِد

ورزش گاهی بدون اینکه بدانیم زندگی ما را می‌سازد یا تغییر می‌دهد، گاهی آن‌چنان که به یاد نمی‌آوریم قبلش چطور بوده‌ایم. ورزش کردن گاهی بیشتر از ورزش کردن است، برای‌مان سبک زندگی‌ می‌سازد. کافی است بدانیم از ارتفاع خوش‌مان می‌آید، از آب خوش‌مان می‌آید، یا از کارهای جمعی، آن‌وقت ورزش راه را نشان‌مان می‌دهد. از این مسیر به لذتی می‌رسیم که هیچ جای دیگری نمی‌یابیمش؛ نه در خانواده، نه در جامعه. ویلیام فینگن در این زندگی‌نگاره از این لذت‌جویی نوشته. ... ادامه نوشته

پرورش افکار یک تجربه: باشگاه

کمتر پیش می‌آید تصور ما که از شنیده‌هایمان شکل گرفته با واقعیت منطبق باشد. در ذهن بیشتر ما باشگاه یعنی فضایی برای ورزش کردن اما هرکس یک بار گذرش به باشگاه افتاده باشد متوجه اتفاقات بیشتری در این فضا می‌شود. آدم‌ها در باشگاه دوست پیدا می‌کنند، بعد از ورزش دور هم جمع می‌شوند و با میان‌وعده‌ای خوشمزه چربی‌های خوشمزه را به بدن برمی‌گردانند، در حالت‌های مختلف از خودشان سلفی می‌گیرند و بالاخره ممکن است ورزش هم بکنند. همه‌ی آدم‌ها، حتی در دسته‌ای که فقط به قصد ورزش می‌آیند، از روز اول باهدف و اراده نبوده‌اند. بارها ثبت‌ نام کرده‌اند و بعد از یک یا چند جلسه خاک زمین را بوسیده و رفته‌اند. اما در زندگی هر آدمی لحظه‌ای هست که تصمیمش جدی و اراده‌اش محکم می‌شود و آن شنبه‌ی طلایی از راه می‌رسد. خوبی باشگاه این است که حتی اگر شنبه نرسیده باشد می‌شود رفت و از دیگرانی که شنبه‌شان رسیده الهام گرفت. ... ادامه نوشته

گوی را برگردان بخشی از پندنامه‌ی عنصرالمعالی به فرزندش گیلان‌شاه در آداب چوگان‌بازی

جوان در بازی ورزشی فقط به برد فکر می‌کند. از جان و دل مایه می‌گذارد تا پیروز میدان شود. ترس راهی به دل او ندارد. جوان نگران دست‌وپا شکستگی نیست. بازی برای او حکم «مرگ و زندگی» را دارد. اما برای آدم سن‌وسال‌دار ورزش چیزی جز سرگرمی نیست، یکی مثل باقی سرگرمی‌ها. عنصرالمعالی در این نوشته مانند همه‌ی بخش‌های پندنامه‌ی مفصلش از پسرش می‌خواهد همیشه آرام بماند، بازی را زیادی جدی نگیرد و جوگیر نشود، سلامتش را به خطر نیندازد و یادش نرود که این فقط بازی است. ... ادامه نوشته

بر اسب مادیان لیلی نام روایتی از چوگان بازی شاه‌عباسی

کار عادی را وقتی پادشاهی مثل شاه عباس کبیر انجام دهد رنگ دیگری به خود می‌گیرد. ملازمان شاه در یکی از شکارگاه‌ها ترتیب چوگان‌بازی پادشاه را فراهم می‌کنند اما حاکمی که چنان قلمرویی زیر نگینش دارد چوگان هم به سبک خودش می‌بازد. متن زیر روایت کوتاهی است از این بازی همراه با توصیف جشن و شکارگاه و عمارت سلطانی آن به قلم تاریخ‌نگار دربار عباسی که شاهد و کاتب زنده‌ی وقایع بوده است. ... ادامه نوشته

مایکل جردن هنوز اینجا است بازنشستگی یک اسطوره

بازنشستگی برای آدم‌های معمولی مثل پدر و مادر خودمان هم جانکاه است. چیزی که سال‌ها چشم‌انتظارش بوده‌اند اما وقتی سر می‌رسد دیگر هیچ جذابیتی ندارد. آدم آن‌همه فراغت می‌خواهد چه‌کار؟ آدمی که یاد گرفته هر صبح یک کار را، هر چه‌قدر هم حوصله‌سربر، بکند حالا با نداشتنش چطور کنار بیاید؟ اینها درباره‌ی آدم‌های معمولی بود اما بازنشستگی برای اسطوره‌ها چه حالی دارد؟ کسی که همیشه در مرکز توجه بوده و جمع افتخارات و مدال‌هایش شمردنی نیست. او با روزهای خالی‌اش چه می‌کند، با نداشتن آن‌همه هیجان و توجه؟ ناداستان پیش‌رو روایتی است از بازنشستگی اسطوره‌ی فراموش‌نشدنی بسکتبال، مایکل جردن. ... ادامه نوشته