بیش از ده سال است سایمن گو مشاغل خانوادگی کوچک هنگکنگ را که در شرف ناپدید شدناند ثبت میکند کسبوکارهایی مثل نجاری که نسل به نسل منتقل شده. اجارههای سرسامآور شهر و اقتصادی که دیگر جایی برای تعمیرات و ساختوسازهای کوچک ندارد تصویر نمادین ویترین اینجور مغازهها را به بخشی از گذشته تبدیل کرده. گو که تمام عمر ساکن هنگکنگ بوده دربارهی سنتهای رو به فراموشی هنگکنگ کتابهای زیادی نوشته. عکسهای سیاه و سفیدش از چشمانداز خیابانهایی در حال تغییر تصویری نزدیک و خصوصی از یک نوع سبک زندگی ارائه میدهد که هنگکنگ بر اساس آن بنا شده بود اما احتمالا به زودی از بین خواهد رفت. گو بعد از سالها دوباره به خیلی از سوژههایش سر میزند و واضح است که با آدمها و مکانهایی که ازشان عکاسی کرده اخت شده: هنری یاو وقتی روبروی چترفروشیاش ایستاده لبخند میزند. نودلفروشان دورهگرد پوزخند میزنند و رو به دوربین ژست میگیرند. سه نسل خانوادهی هو کنار نجار و بزرگِ خانوادهی لویی هو میایستند. گو میگوید: «در چند سال اخیر پیشرفت شهری خیلی چیزها را نابود کرده. فکر میکنم ماموریت من حفاظت از آنهاست.»
این ناداستان با عنوان Disappearing Hong Kong سال ۲۰۱۸ در وبسایت Explore Parts Unkown منتشر شده است .
منبع
فروشگاه ابزارآلات و لوازم برقی وو چئون
خانم لو و شوهرش صاحب فروشگاه وو چئوناند که سال ۱۹۶۰ باز شده. آنها توی مغازهی کوچکشان بیش از سههزار نوع ابزار و لوازم برقی دارند.
سان نا شینگ
تخصص فروشگاه هِنری یاو، سان نا شینگ، تعمیر چتر است. او از دههی ۷۰ در مغازه بوده و خود مغازه دههها قبلتر باز شده. یاو میگوید روزانه حداقل ده چتر تعمیر میکند، سود این کار کم است و بیشتر مشتریان فقط برای تجدید خاطره میآیند.
قابسازی کان مینگ مادربزرگ چان (وسط) قابسازی کان مینگ را که سال ۱۹۲۷ تاسیس شده میگرداند.
ترازوفروشی لی وو
خانم هو بیرون مغازهی ترازوفروشی نشسته که پدرش در دههی ۳۰ افتتاح کرده. او میگوید مغازه را برای مشتریانش که از راههای دور سفر میکنند تا از او خرید کنند باز نگه میدارد اما ترجیح میدهد در خانه با نوههایش باشد.
نودلفروشی لاونگ کی
چهار برادر بدنساز در نودلفروشی لانگ کی ژست گرفتهاند، کسبوکاری که خانوادهشان در سال ۱۹۸۲ به راه انداخته.
کارگاه زی چیان زی چیان که دههی ۲۰ افتتاح شده به ماهیگیران بلوکهای چوبی یا لوت لو میفروخت که از آن به جای بخشی از قرقرهی قلاب استفاده میکردند. صاحب مغازه، لویی هو، خودش را با تغییر نیازهای مشتریهایش وفق داده و حالا در کار فروختن روکش وسایل چوبی است.
کافه میدو
کافه میدو بهترین چشمانداز محلهی یائوماتی را دارد. وانگ سینگ فان کسبوکار را از پدرش به ارث برده که چایخانه یا چاچانتنگ را سال ۱۹۵۰ باز کرده بود.
خدمات چینی و انگلیسی هی لم مون
در دههی ۵۰ محلهی یائوماتی هنگکنگ چندین مرکز کوچک کسبوکارهای خدماتی داشت، جایی که مشتریان میتوانستند نامه بفرستند و برگههای مالیاتیشان را پر کنند. مغازهی چویی لیون تانگ که سال ۱۹۷۲ باز شده از بازماندههای آن مراکز است. او میگوید در کنار این شغل، در فیلمها هم نقش سیاهیلشکر را بازی میکند.