تمرکز نداشتن مصیبتِ جدیدِ بشر در قرن بیست‌و‌یکم است. بچه‌هایی که در نه‌سالگی رمان چهارصد ‌صفحه‌ای دست می‌گرفتند و تا تمامش نمی‌کردند نمی‌بستند، حالا در سی سالگی برای خواندن متنی سه صفحه‌ای باید کفش آهنین بپوشند چون ذهن‌شان مثل آدمِ معتاد به مرفین نمی‌تواند حتی چند دقیقه بدون دیدن استوری جدید و توییت تازه دوام بیاورد. خیلی‌ها آدِرال (دارویی شبیه به ریتالین) را دوای این درد می‌دانند، محصولی که در آمریکا قانونی‌ است اما به خاطر احتمال بالای سوءمصرف و اعتیاد در دسته‌ی داروهای خطرناک قرار گرفته. کیسی شوارتز در این متن از تجربه‌ی اعتیادش به آدرال نوشته. ... ادامه نوشته

دیدن یک کشیش، راهبه یا روحانی که از مخدر استفاده می‌کند،‌پرورش می‌دهد و تبلیغش می‌کند برای ما ناآشنا است چرا که معمولا ادیان از متدیانان‌شان می‌خواهند که با سیر و سلوک و زهد پرهیزکارانه رنج‌هایشان را التیام بدهند و به خدا نزدیک‌تر شوند و معمولا تسریع این فرآیندها را به دست مخدرها نهی می‌کنند. اما در کالیفرنیا تعدادی از خواهران روحانی کسب و کاری راه انداخته‌اند و ماری‌جوانا پرورش می‌دهند. کرافورد و دوبوآ، عکس‌هایی از این خواهران روحانی در کشتزار ماری‌جوانای‌شان گرفته‌اند. ... ادامه نوشته

وقتی یک معتاد را می‌بینیم چه چیزی از او را در خاطر نگه می‌داریم؟‌ اشتراکات او با همه‌ی معتادها، تصویرهای کلیشه‌ای و یکسان یا جزئیاتی از رفتار او را که خاص خودش است. ما معتادها را در یک کلیت از درد می‌بینیم یا برای هر کدام سرنوشتی مجزا از دردهای روزگار ترسیم می‌کنیم؟ این گزارشی از برخورد با یک معتاد است در یکی از خیابان‌های تهران. ... ادامه نوشته