در جنگ است که مرزها پررنگ میشوند و وطن و وطندوستی شکل تازهای میگیرد. آنها که میروند تا برای وطنشان بجنگند قهرماناند و آنها که میمانند عافیتطلب. اما وقتی تب و تاب جنگ فروکش میکند، رزمندهها میمانند و دردها و زخمهایشان. فراموش میشوند، پیر میشوند اما دردهایشان عمیق و جاندار برجا میماند. حالا اگر کسی برای وطنی بجنگد که حتی در آن به دنیا نیامده و به زبانی حرف بزند غیر از زبان مردمان آن سرزمین، با لایهای عمیقتر از این فراموشی مواجه میشود. روزی هوارد باسکرویل آمریکایی کنار ایرانیها جنگید،کشته شد و مردم مشروطهخواه شهید نامیدندش و عارف قزوینی قهرمانیهایش را ستود و برایش شعر گفت. اما آیا امروز او را به یاد داریم؟ امیرمحمد دهقان در این زندگینگاره از فراموششدگان وطن نوشته. ...
ادامه نوشته