ویرجین راگبی اولین بار در فرانسه پا گرفت. کشیش میشل دورت «نوتردام دوراگبی» را در کلیسایی ویرانه بنا کرد و نمازخانه‌اش را محراب راگبی خالص در جهان کرد. راگبی خالص لمس توپ و ضربه‌ زدن به آن بدون خشونت‌های رایج این رشته است. ویرجین راگبی در آرژانتین طرفدارهای زیادی دارد، ورزشی که پیامش این است «در خیر بیامیزید» و در زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها جوری به آن علاقه دارند که هر زندان چندین تیم ویرجین راگبی دارد. خلاف‌کارهای واقعی، قاتلان، قاچاقچی‌های مواد مخدر و اراذل در بازی جوری رام می‌شوند انگار هیچ‌وقت جز در این بازی زاده نشده‌اند. دعای روی جامی که به تیم اول می‌دهند این است «در کلاهبرداری هستی، قهرمان بازی بزرگ باشید.» ... ادامه نوشته

بازنشستگی برای آدم‌های معمولی مثل پدر و مادر خودمان هم جانکاه است. چیزی که سال‌ها چشم‌انتظارش بوده‌اند اما وقتی سر می‌رسد دیگر هیچ جذابیتی ندارد. آدم آن‌همه فراغت می‌خواهد چه‌کار؟ آدمی که یاد گرفته هر صبح یک کار را، هر چه‌قدر هم حوصله‌سربر، بکند حالا با نداشتنش چطور کنار بیاید؟ اینها درباره‌ی آدم‌های معمولی بود اما بازنشستگی برای اسطوره‌ها چه حالی دارد؟ کسی که همیشه در مرکز توجه بوده و جمع افتخارات و مدال‌هایش شمردنی نیست. او با روزهای خالی‌اش چه می‌کند، با نداشتن آن‌همه هیجان و توجه؟ ناداستان پیش‌رو روایتی است از بازنشستگی اسطوره‌ی فراموش‌نشدنی بسکتبال، مایکل جردن. ... ادامه نوشته